Zuurstofsaturatie | SpO2

Wat is zuurstofsaturatie

Zuurstofsaturatie in het bloed wordt gedefinieerd als de verhouding van hemoglobine dat zuurstof gebonden heeft (oxyhemoglobine of HbO2) en de totale concentratie van hemoglobine.

Hemoglobine is een eiwit dat bestaat uit ijzer en gebonden is aan rode bloedcellen. Hemoglobine is verantwoordelijk voor het transport van zuurstof van de longen naar andere delen van het lichaam. Oxyhemoglobine heeft een heldere rode kleur in het bloed. Een hemoglobine molecuul kan maximaal vier zuurstofmoleculen dragen. 1000 hemoglobine moleculen kunnen maximaal 4000 zuurstofmoleculen dragen, als ze bij elkaar 3600 zuurstofmoleculen dragen, dan is de zuurstofverzadiging (3600/4000) * 100 of 90% .

Er kan op twee verschillende manieren gemeten worden hoe de zuurstof saturatie in bloed is. Bij een bloedgas analyse wordt er in een slagader geprikt en wordt het bloed onderzocht op de zuurstofverzadiging, dit wordt de SaO2 genoemd. Een prettiger maar minder betrouwbare methode om de saturatie te meten is de pulsoxymetrie. Dan wordt er met een lampje gemeten hoe rood het bloed in de vinger top is. Dit kun je omrekenen naar de hoeveelheid zuurstofgebonden hemoglobine omdat hemoglobine iets roder kleurt als het zuurstof gebonden heeft.

Pulsoximeter

Een puls oximeter is een apparaat om de slagaderlijke zuurstof saturatie en hartslag te meten. Meestal worden twee LEDs gebruikt die een rood en infrarood licht genereren. Oxyhemoglobine en zijn ongebonden hemoglobine hebben een verschillend absorptie patroon. De verhouding van het licht geabsorbeerd in systole en diastole wordt vertaald in een zuurstofverzadiging.